Ode a un podista di mezzofondo (Alkis Alkeos)
Σε βρήκα έξω απ’ την Ιεριχώ
να κλαις στων σαλπισμάτων το σκοπό
φωτόνια στην παλάμη να κρατάς
πέντε δηνάρια το ’να να πουλάς.
Και οι τυφλοί τα οράματα
πώς κοίταζαν κατάματα
παραμυθάκι μου ακριβό,
να ’ξερες πόσο Σ’ αγαπώ.
Και καθώς δεν επέφτανε τα τείχη
να φύγουμ’ είπες κι όπου μας βγάλει η τύχη
και πάει στη νύχτα ακέφαλη η πορεία
μας φέγγει μια ετερόφωτη λυχνία.
Τώρα ανακάλυψες μεμιάς
σαράντα αιώνες μοναξιάς
παραμυθάκι μου ακριβό,
βαλκανικά σε χαιρετώ.
Ti sorpresi fuori di Gerico
a piangere al suono delle trombe
a reggere fotoni in palma di mano
a venderli a cinque denari cadauno.
E i ciechi come reggevano
gli sguardi guardando dritto negli occhi
piccola mia favola preziosa,
sapessi quanto Ti amo.
E mentre le mura non cadevano
andiamocene dicesti dove vorrà la sorte
e va nella notte la marcia senza testa
ci manda luce una lucerna aliena.
Adesso hai rivelato a un tratto
quaranta secoli di solitudine
piccola mia favola preziosa,
in lingua balcanica ti saluto.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2012