Ледени брег
Ήρθες κι απόψε να μου πεις
Χωρίς μια στάλα να ντραπείς
Πως όλα μεταξύ μας τελικά
Ο χρόνος τα `χει σβήσει
Και μια συγγνώμη δε μου λες
Μπροστά μου ψεύτικα μην κλαις
Ο έρωτάς σου μ’ έχει αρρωστήσει
Πες μου λοιπόν το τελευταίο σου αντίο
Κι άσε με μόνο όπως θέλω να ξεσπάσω
Νιώθω το χιόνι στην καρδιά και κάνει κρύο
Ένα παγόβουνο ακόμα θα περάσω
Τι κι αν σ’ αγάπησα εγώ
Απόψε σαν το ναυαγό
Στη θάλασσα του πόνου
Ξαφνικά με ρίχνεις και βουλιάζω
Μην ψάχνεις λόγια να κρυφτείς
Ο χρόνος είναι δικαστής
Дошла си и вечерас да ми кажеш
без трунке срама
да је, на крају, све између нас
време избрисало.
Ни извини ми не кажеш,
преда мном као бајаги плачеш.
Разболео сам се због твоје љубави.
Кажи ми то своје поледње „збогом“
и остави ме самог да полудим.
Осећам снег у срцу и хладно је.
Још један ледени брег ћу прећи.
Нема ништа од тога што сам те заволео,
вечерас као бродоломника
у море бола
ме бацаш изненада и тонем.
Не тражи речи којим ћеш се извући.
Време ће просудити.
τυχερούλα © 14.12.2012