Odnosi s javnošću
Στον καθρέφτη κοιτάς δε σε αναγνωρίζεις τίποτα από παλιά τώρα πια δε θυμίζεις Έχεις τόσα κενά κι όλο μέσα τους πέφτεις κι έχεις γύρω σου αυτούς μόνο αυτούς που αντέχεις Την ψυχή σου πουλάς αλλά ποιος αγοράζει μες το ψέμα σου ζεις μα η αλήθεια φωνάζει κι αν σε τρομάζει κανέναν δε νοιάζει πάλι χώρια κι εμείς πάλι χώρια βραδιάζει Και εμένα πουλάς δε γλιτώνω το ξέρω να σ’αγγίξω όμως πώς και να σε συνεφέρω Στα ασήμαντα πας σημασία να έχεις επιφάνεια πια και δημόσιες σχέσεις Μες το χαμό τι ήμουν κι εγώ όνειρο που πάει και χάνεται μες τη ζωή την τόση σιωπή που πάει η αγάπη και χάνεται		Gledaš se u ogledalo, ne prepoznaješ sebe ne ličiš ni malo na ono što si bio pre pun si praznina, i stalno u njih upadaš a oko tebe su oni, samo oni, koje možeš da podneseš Prodaješ svoju dušu, ali ko bi da je kupi u laži živiš, a istina vrišti i ako te plaši, nikog to ne zanima a nas dvoje smo opet razdvojeni opet razdvojeni dok pada mrak I mene prodaješ, nema mi spasa, znam i da te dodirnem ne mogu da te osvestim beznačajnim stvarima pridaješ značaja onome što je spolja, i društvenim odnosima U celom tom haosu, šta sam i ja bila samo san koji izmiče, gasi se u takvu tišinu života uputila se ljubav, i nestaje..
neraidaBGD, Ivana © 14.12.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info