Corrido de Emilano Zapata
Οταν της γης επλήθυναν οι πόνοι
κι απόμειναν στην αγροτιά τα χερσοχώραφα
τότες εσηκώθεις άπλωσες γενειάδες
τότες εσηκώθεις ανέμισες μαστίγια
και πήρες να καλπάζεις σαν άνθος σαν φωτιά
Μπορασίτα Μπορασίτα
για την Πρωτεύουσα τραβώ
για να βρω τον αφέντη
πού πε να με φωνάξουν...
Τρέμει όλη η γη, απ’τα μαχαίρια τρέμει
κι ανοίγεται στου δειληνού το γοργοπέρασμα
τρέμει όλη η γη και η πεζούρα πέφτει
στην παράδοσή της στην μαύρη ερημιά
Cuando arreciaron los dolores
en la tierra, y los espinares desolados
fueron la herencia de los campesinos
y como antaño, las rapaces barbas ceremoniales, y los látigos,
entonces, flor y fuego galopado ...
Borrachita
me voy
hacia
la capital
Se encabritó
en el alba transitoria
la tierra sacudida de cuchillos,
el peón de sus amargas madrigueras
Avellinou © 23.12.2012