Ti me inspirišeš da pišem pesme
Μπορεί να μην είσαι στολίδι της γης,
μπορεί να μην λάμπεις σαν φως της αυγής,
μα είσαι αυτή που τον κάθε μου στίχο
τον κάνεις τραγούδι στης φωνής σου τον ήχο.
Εσύ με κάνεις και γράφω τραγούδια,
εσύ με κάνεις και ζω πιο ψηλά,
σε κόσμους που ανθίζουν αιθέρια λουλούδια,
που η νύχτα κι η μέρα το ίδιο γελά,
εσύ με κάνεις και γράφω τραγούδια
κι αν φέρνεις στο δάκρυ του πόνου βροχή,
στα δυο σου τα μάτια γελούνε αγγελούδια
που πάντα γι’ αγάπη μιλούν στην ψυχή.
Možda nisi ukras sveta
možda nemaš sjaj koji ima zora
ali ti si ta koja svaki moj stih
pretvori u pesmu koja zvuči kao ti
Ti me inspirišeš da pišem pesme
zbog tebe živim negde visoko
u svetovima u kojima cveta rajsko cveće
u kojima se i dan i noć isto smeju
ti me inspirišeš da pišem pesme
čak i kad u moje oči uneseš kišu
u tvojim se očima smeše anđelčići
koji uvek duši govore o ljubavi
neraidaBGD, Ivana © 23.12.2012