Al caffe' del tempo perduto
Στο καφέ της Ξεγνοιασιάς
Επιστρέφω εκεί
Μέρα αδιέξοδη, σκληρή
Λέω τι ζητάς, πού πας
Πέρασε ο καιρός
Μα ήμουν τρελά τυχερός
La patronne m’ a reconnu
malgré mon costume de notable
Et comme si elle m’ avait attendu
Elle m’ avait gardé la même table
Στο καφέ της Ξεγνοιασιάς
Παλιά γεμάτη τσέπη
Γραμμένα στα παλιά μας παπούτσια του κόσμου τα πρέπει
Τα θέλω, τα μη
Au café du temps perdu j'allais retrouver la bande
Et les promesses en sarabande d'un avenir non avenue
Η ψυχή μου έμεινε εκεί
Στις μέρες της χαράς
Πολυτέλεια, Ζωή γιορτινή
Mais la vie bien entendu n'a pas supporté
Que j'ignore les sentiers battus
Alors à la place du cœur elle m’ a greffé une calculette
Et ce soir avec les rêveurs nous allons chanter à tue-tête
Στο καφέ της Ξεγνοιασιάς
Παλιά γεμάτη τσέπη
Γραμμένα στα παλιά μας παπούτσια του κόσμου τα πρέπει
Τα θέλω, τα μη
Au café du temps perdu j'allais retrouver la bande
Qui vous requinquait sur demande
Chaque fois qu'on n'y croyait plus
Au café du temps perdu j'allais
Στο καφέ της Ξεγνοιασιάς
Παλιά γεμάτη τσέπη
Γραμμένα στα παλιά μας παπούτσια του κόσμου τα πρέπει
Τα θέλω, τα μη
Au café du temps perdu j’ allais retrouver la bande
Et les promesses en sarabande d'un avenir non avenue
Al caffe' del relax
ritorno la'
giorno senza sbocco, duro
mi chiedo cosa cerco, dove vado
e' passato il tempo
ma ero pazzamente fortunato
La padrona mi ha riconosciuto
malgrado il mio abito notevole
e siccome mi aspettava
mi aveva tenuto lo stesso tavolo
Al caffe' del relax
vecchia tasca piena
scritto sulle nostre scarpe vecchie i "devo" del mondo
i "voglio", i "non"
Al caffe' del tempo perso ho ritrovato la banda
e le promesse di sarabande di un avvenire non avveratosi
la mia anima e' rimasta la'
ai giorni della felicita'
lusso, vita festosa
Ma la vita ben attesa non e' sopportabile
che ignoro i sentieri battuti
Allora al posto del cuore mi ha innestato una calcolatrice
e questa sera insieme ai sognatori canteremo ad alta voce
Al caffe' del relax
vecchia tasca piena
scritto sulle nostre scarpe vecchie i "devo" del mondo
i "voglio", i "non"
Al caffe' del tempo perso ho ritrovato la banda
che ci aveva riannimato su richiesta
ogni volta che non ci credevamo piu'
Al caffe' del tempo perso vorrei
Al caffe' del relax
vecchia tasca piena
scritto sulle nostre scarpe vecchie i "devo" del mondo
i "voglio", i "non"
Al caffe' del tempo perso ho ritrovato la banda
e le promesse di sarabande di un avvenire non avveratosi
hrakleitos © 23.12.2012