Նամակ
Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα
εγώ θα είμαι πολύ μακριά
και θα πιστέψεις πως δε χωράνε
δύο αγάπες σε μια καρδιά
Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα
τότε θα κλάψεις με μαύρο κλάμα
Πάντα με μάσκα εσύ μιλούσες
κι ήθελες να `χεις δυο αγκαλιές
μα που το βρήκες αυτό γραμμένο
εσύ να παίζεις με δυο καρδιές
Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα
τότε θα κλάψεις με μαύρο κλάμα
Κι εδώ τελειώνει μια ιστορία
μ’ αυτό το κλάμα το θλιβερό
δε μετανιώνω που σ’ αγαπούσα
όμως λυπάμαι που σ’ αγαπώ
Երբ կստանաս այս նամակը,
Արդեն հեռու կլինեմ ես,
Ու կհուսամ, որ մեկ սրտում
Միայն մի սեր կպահես։
Եվ երբ ստանաս այս նամակը,
Սև արցունքներ կթափես...
Դիմակով դու միշտ խոսելիս
Երկու գիրկ ես երազել,
Երկու սրտով խաղ անելիս
Երկու սիրտ ես վնասել։
Երբ գրում էի իմ նամակը,
Սև արցունքներ եմ թափել...
Ահա և վերջ իմ այս տխուր
Պատմությանը։ Կներես։
Ավաղ, որ քեզ սիրել եմ լուռ,
Ափսոս, որ դեռ սիրում եմ քեզ։
Vazgen Ghazaryan, Vazgen Ghazaryan © 25.03.2013