The Aman and the Why
Ζωγράφιζες με χάδια το κορμί μου
κι εγώ το πίστεψα πως ήσουνα δική μου
μα κάποιο βράδυ που `πεφτε βροχή
σε άλλα χείλη λες την προσευχή
Κι εγώ πάντα εκεί στο αμάν στο γιατί
τη ζωή μου για σένα σκορπάω
κι εγώ πάντα εκεί συλλογιέμαι γιατί
με σκοτώνει αυτό που αγαπάω
Κι εγώ πάντα εκεί στο αμάν στο γιατί
τη ζωή μου για σένα σκορπάω
κι εγώ πάντα εκεί σε ρωτάω γιατί
να πεθαίνω και να σ’ αγαπάω
Φωνάζω μα δεν ξέρω τι σου λέω
παλιό μεράκι μου σαράκι πάντα νέο
πληρώνω με το δάκρυ τα φιλιά
σε αγκαλιάζω μα δεν είσαι πουθενά
Κι εγώ πάντα εκεί στο αμάν στο γιατί
τη ζωή μου για σένα σκορπάω
κι εγώ πάντα εκεί συλλογιέμαι γιατί
με σκοτώνει αυτό που αγαπάω
Κι εγώ πάντα εκεί στο αμάν στο γιατί
τη ζωή μου για σένα σκορπάω
κι εγώ πάντα εκεί σε ρωτάω γιατί
να πεθαίνω και να σ’ αγαπάω
You painted over my body with caresses,
and I, I trusted that you were my own,
but on a [certain] night when rain was falling,
you say the prayer on different lips *.
And I, always here, between the Aman and the Why,
I am wasting my life for your sake.
And I, always here, wondering why
the one whom I love is killing me.
And I, always here, between the Alas and the Why,
I am wasting my life for your sake.
And I, always here, I am asking you why
I must die, and must love you.
I cry out, but I don't know what I am saying to you,
my old desire, always a new affliction,
I am paying, with the tear, for the kisses,
I put my arms around you, but you are not [here or] anywhere.
And I, always here, between the Aman and the Why,
I am wasting my life for your sake.
And I, always here, wondering why
the one whom I love is killing me.
And I, always here, between the Aman and the Why,
I am wasting my life for your sake.
And I, always here, I am asking you why
I must die, and must love you.
Geeske © 09.02.2003