Vicinella mia
Τη νύχτα που κοιμούνται τα πουλιά
βγαίνουν κάτι έρημα παιδιά
κι έρχονται στην πόρτα σου κρυφά.
T’ αστέρια που κοιτούν από ψηλά
ξαγρυπνούν μαζί με τα παιδιά
και σου νανουρίζουν την καρδιά.
Γειτονάκι μου, στη μικρή σου πόρτα
αστεράκι μου, ξενύχτησα κι εγώ
τ’ αδερφάκι μου, το φεγγάρι ρώτα
γειτονάκι μου, αχ πόσο σ’ αγαπώ.
Την ώρα που γυρνώ απ’ τη δουλειά
κάνω όρκο μέσα μου βαθιά
να μη ’ρθω στην πόρτα σου ξανά.
Μα όταν πέσει πάλι η νυχτιά
η παλιά λαχτάρα μου ξυπνά
και μου τυραννάει την καρδιά.
Γειτονάκι μου, στη μικρή σου πόρτα
αστεράκι μου, ξενύχτησα κι εγώ
τ’ αδερφάκι μου, το φεγγάρι ρώτα
γειτονάκι μου, αχ πόσο σ’ αγαπώ.
Di notte, quando dormono gli uccelli
escono alcuni ragazzi solitari
e vengono di soppiatto sulla tua soglia
Le stelle che guardano da lassù
vegliano insieme ai ragazzi
e ti fanno addormentare il cuore
Vicinella mia, dinanzi alla tua piccola porta
stellina mia, ho vegliato anch'io
sorellina mia, chiedi alla Luna
vicinella mia, quanto ti amo
Quando torno dal lavoro
mi giuro in fondo
di non avvicinarti più
Ma una volta calate le tenebre
il mio vecchio languore si risveglia
e angustia il mio cuore
Vicinella mia, dinanzi alla tua piccola porta
stellina mia, ho vegliato anch'io
sorellina mia, chiedi alla Luna
vicinella mia, quanto ti amo
Chris_firenze © 25.03.2013