L'esilio
Ψηλά βουνά κι εσείς των άστρων θωριές.
Ποτάμια αχνά, ελάτια, δάφνες, μυρτιές.
Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει
να του πει να `ρθει κοντά μου, μην αργεί.
Ξενιτιά μου, έρωτά μου, φως κι αυγή
πριν ραγίσει απ’ το σεβντά μου όλη η γη.
Φαράγγια υγρά κι εσείς των δράκων σπηλιές
αετών φτερά κι ανέμων μαύρες φωλιές.
Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει
να του πει να `ρθει κοντά μου, μην αργεί.
Ξενιτιά μου, έρωτά μου, φως κι αυγή
πριν ραγίσει απ’ το σεβντά μου όλη η γη.
Αηδόνι εσύ, πλανεύτρα στάχτη που καις
με ποιο κρασί μεθάει τα μάτια του, πες
Montagne alte e panorami delle stelle.
Fiumi annebbiati, abeti, allori, mirti.
Ah, fuoco mio, colui che vedrà il mio amore
che gli dica di venire da me subito.
Esilio mio, amore mio, luce e alba
prima che il mondo intero s'infranga dal mio sospiro.
Gole acquose e voi, caverne dei draghi
Ali d'aquila e nidi loschi dei venti.
Ah, fuoco mio, colui che vedrà il mio amore
che gli dica di venire da me subito.
Esilio mio, amore mio, luce e alba
prima che il mondo intero s'infranga dal mio sospiro.
Caro usignolo e tu, brace seducente
dimmi quale vino inebria i suoi occhi
Chris_firenze © 25.03.2013