Untergeschoss
Τους ήλιους δεν εμέτρησες
που σε ζητήσαν τόσα χρόνια.
Πού `σαι γυναίκα
με τα γαλάζια τσίνορα;
Σ’ έκρυψε στο φουστάνι της
η μαραμένη κοπέλα
πέντε χειμώνες σ’ έθαψαν
σε χιόνι λασπερό.
Μεγάλη νυχτερίδα τρέφεται
απ’ τη νιότη σου
γι’ αυτό νωρίς βραδιάζει
πριν χορτάσεις.
Το μεσημέρι καίει
στα ψηλά τα δώματα,
το κύμα του ξανθό
λούζει τους δρόμους.
Πεθαίνεις με τους ποιητές
κάθε ηλιοβασίλεμα.
Τα χέρια σου μυρίζουν
απ’ τα μαλλιά τους.
Χτυπάει η καμπάνα
που δεν πιστεύεις πια.
Σε ξένη αυλή συνομιλείς
με το φεγγάρι.
Σου `φερε ο Μυλόζ
φέτος την άνοιξη.
Την πείνα σου ποιος άλλος
μπορούσε να νοιαστεί;
Φουρτούνιασε τη γειτονιά
το φιλντισένιο αμάξι του.
Γίνου όμορφη, γίνου όμορφη,
στα περιβόλια θα σε δείξει.
Έχεις ένα χαμόγελο
από μαργαριτάρια,
ψαράδες Σικελοί
στο ταίριαξαν να το φοράς.
Ψάξε και βρες το
πριν σε κλείσει η νύχτα
σ’ ένα υπόγειο βαθύτερο
από τούτο.
Du hast die Sonnen nicht gezählt,
die dich so viele Jahre verlangt haben.
Wo bist du, Frau
mit den blauen Wimpern?
Sie hat dich in ihrem Kleid versteckt,
das kränkliche Mädchen,
fünf Winter haben sie dich vergraben
im matschigen Schnee.
Eine große Fledermaus ernährte sich
von deiner Jugend
deswegen wird es früh dunkel,
bevor du satt bist.
Der Mittag brennt
in den hohen Räumen,
deine blonde Welle
badet die Straßen.
Du stirbst mit den Dichtern
bei jedem Sonnenuntergang.
Deine Hände riechen
nach ihren Haaren.
Es schlägt die Glocke,
der du nicht mehr glaubst.
In einem fremden Hof unterhältst du dich
mit dem Mond.
Mylos brachte dich
dieses Jahr im Frühling mit.
Konnte jemand anderes
deinen Hunger stillen?
Die Nachbarschaft erregte sich
über sein Elfenbeinauto.
Mach dich hübsch, mach dich hübsch,
in den Gärten wird er dich zeigen.
Du hast ein Lächeln
aus Perlen,
sizilianische Fischer
passten es dir an, damit du es trägst.
Such und finde es,
bevor dich die Nacht umhüllt
in einem Untergeschoss, das tiefer ist
als dieses.
lipsia © 25.03.2013