Մեղադրեմ ջահել տարի՞քս
Τι σου ’φταιξαν τα νιάτα μου;
Το γέλιο μου τι σου ’φταιξε;
Τι σου ’φταιξε η καρδούλα μου;
Τη μάδησες κι αυτή.
Ήσουν πικρός σαν άνεμος
σαν μπόρα ξαφνική.
Κι ήμουν για σένα τίποτα.
Κάποια περαστική.
Τι σου ’φταιξαν τα νιάτα μου
και τα ’κανες γεράματα;
Τι σου ’φταιξ’ ένα έρημο
πεντάρφανο πουλί;
Κι ήρθες και χτες σαν άνεμος
σαν μπόρα ξαφνική.
Κι ήμουν για σένα τίποτα.
Κάποια περαστική.
Մեղադրեմ ջահել տարի՞քս,
Խինդը հոգուս... ի՞նչ անեմ,
Եվ ի՞նչ ասեմ իմ խեղճ սրտին,
Ավեր։ Կրկին։
Եղար դառը, ինչպես քամի,
Հանկածահաս հեղեղի պես,
Ասես անցորդ ճանապարհի՝
Ոչինչ էի քեզ...
Ջահել հասակս ի՞նչ արեց՝
Ծերացրեցիր քո ձեռքերում,
Ո՞ւմ մեղադրեմ։ Ես՝ մի թռչուն,
Որբ ու անտուն։
Երեկ կրկին եկար... քամի՜...
Հանկածահաս հեղեղի պես,
Որպես անցորդ ճանապարհի՝
Ոչինչ էի քեզ...
Vazgen Ghazaryan, Vazgen Ghazaryan © 25.03.2013