Mittelmeer
Μεσόγειο τη λεν και παίζουνε γυμνά παιδιά με μαύρα μάτια αγάλματα πικρά γέννησε τους Θεούς, τον ίδιο το Χριστό το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό μεσ’ τη Μεσόγειο Το αίμα τους αιώνες σκάλισε εκεί τα βράχια και τους κάβους και τη βαθιά σιωπή νησιά σαν περιστέρια αιώνιες φυλακές το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τις βροχές μεσ’ τη Μεσόγειο Οι κάμποι κι οι ελιές χάνονται στη φωτιά τα χέρια μένουν μόνα κι άδεια τα κορμιά λαοί της συμφοράς και πίκρα του θανάτου το καλοκαίρι εκεί δε χάνει τα φτερά του μεσ’ τη Μεσόγειο εδώ στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ μεσόγειος του φόβου και των πικρών καιρών τα όνειρα που `παίζαν στα βαθιά νερά γινήκαν δέντρα μόνα στα ξερά νησιά μεσ’ τη Μεσόγειο Τον Παρθενώνα κρύβουν σύννεφα βαριά στην Ισπανία εχάθη η λέξη «λευτεριά» πάντα η Αθήνα μένει όνειρο πικρό το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό μες στη Μεσόγειο		Mittelmeer nennen sie es und sie spielen nackt schwarzäugige Kinder wie bittere Statuen es brachte Götter hervor, selbst Christus der Sommer dort fürchtet nicht das Wetter im Mittelmeer Das Blut sprengte dort die Jahrhunderte die Felsen und die Kaps und die tiefe Stille Inseln wie Tauben, ewige Gefängisse der Sommer dort fürchtet keine Regengüsse im Mittelmeer Die Felder und die Olivenbäume verdorren im Feuer die Hände bleiben allein und leer die Körper Völker des Unheils und Bitternis des Todes der Sommer dort verliert nicht seine Flügel im Mittelmeer Hier an diesem See bin auch ich geboren Mittelmeer der Angst und der bitteren Zeiten die Träume, die im tiefen Wasser spielten wurden zu einsamen Bäumen auf dürren Inseln im Mittelmeer Schwere Wolken verhüllen den Parthenon in Spanien ging das Wort "Freiheit" verloren Athen bleibt immer ein bitterer Traum der Sommer dort fürchtet nicht das Wetter im Mittelmeer
lipsia © 25.03.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info