Unohdetut tiet
Δρόμοι λησμονημένοι
σαν φίλοι παιδικοί
μαζί σας για πάντα με δένει
ετούτ’ η μουσική.
Μια μουσική γραμμένη
από δειλά φιλιά
Με λέγαν «Ωραία Ελένη»
σε λέγαν Βασιλιά.
Σαν μια ανάσα πέρασε
όλη μου η ζωή
η χαρά προσπέρασε
σαν βραδινή πνοή.
Κι όμως, να μεγαλώσω
βιαζόμουνα πολύ
Αχ να `ταν ξανά ν’ ανταμώσω
το πρώτο μου φιλί.
Δρόμοι λησμονημένοι
σπασμένοι χαρταετοί
στο τέλος η λύπη απομένει
κι όλο ρωτάς γιατί.
Tiet unohdetut
kuin ystävät lapsuuden
yhteen kanssanne aina mut sitoo
tämä musiikki.
Musiikki kirjoitettu
ujoista suudelmista
Mua sanottiin "Kauniiksi Eleniksi"
sua sanottiin Basiliaksi.
Kuin henkäys meni
koko elämäni
ilo meni ohi
kuin iltainen henkäys.
Ja kuitenkin, vanhenemaan
kiirehdin kovin
Ah kunpa taas kohtaisin
ensimmäisen suudelmani.
Tiet unohdetut
särkyneet säänpieksämät
lopussa suru on jäljellä
ja vain kysyt miksi.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 25.03.2013