Me pierdo
Από παιδί μου άρεσαν τα παραμύθια
κι ήταν της μάνας μου η πιο γλυκιά συνήθεια.
Μάγισσες, πρίγκιπες, νεράιδες, βασιλιάδες
κι ο ήρωάς μου που νικούσε εχθρούς χιλιάδες.
Ύστερα πέρασε ο καιρός, τα παραμύθια
κι έμεινα μόνος μες στου κόσμου την αλήθεια
κι ήρθες εσύ μες στη ζωή μου φως που βγαίνει
ζωή μισή, πότε μαζί και πότε ξένοι.
Χάνομαι χάνομαι
μίκρυναν τα ρούχα μου ή
έτσι αισθάνομαι.
Χάνομαι χάνομαι
μπαίνω μέσα στ’ όνειρο και
χάνομαι.
Αφήνω πάντα μια γωνιά μες στο μυαλό μου.
Να μπαίνω εκεί στο παραμύθι το δικό μου.
Να `μαι βασίλισσα και να `σαι ο πρίγκηπάς μου.
Στο παραμύθι μου να είμαι ο ήρωάς σου.
Desde pequeño me gustan las fábulas
eran la costumbre más dulce de mi madre.
Brujas, príncipes, sirenas, monarcas,
y mi héroe que vencía a mil enemigos.
Finalmente pasó el tiempo de los cuentos
y me quedé solo en la realidad del mundo
y llegaste tú a mi vida, luz que se va
una media vida, nunca juntos y nunca separados.
Me pierdo, me pierdo
se hizo pequeña mi ropa o
así lo siento.
Me pierdo, me pierdo
entro en un sueño y
me pierdo.
Reservo un rincón en mi mente
para entrar en esta fábula mía
donde tú eres la reina y yo tu príncipe.
Para ser en este cuento tu héroe.
Giftissa © 24.05.2006