Profugo
Πρόσφυγας φεύγω μέσα από την αγκαλιά σου όμως όπου κι αν βρεθώ θα ξενυχτάω για τα χείλη τα δικά σου που με μάθανε να ζω... Θα ξενυχτάω για τα χείλη τα δικά σου που με μάθανε να ζω πρόσφυγας φεύγω μέσα από την αγκαλιά σου και μονάχος τριγυρνώ... Από τη Σμύρνη στην Αθήνα, κι από την Πόλη στο σταθμό να σε γυρεύω στα κλαρίνα μ’ ένα τραγούδι, ένα καημό... Πήρα την πίκρα αγκαλιά και το φεγγάρι και κλάψαμε μαζί για μιαν αγάπη πού `ρθε να με πάρει και τώρα πια δεν ζει... Για μιαν αγάπη πού `ρθε να με πάρει και τώρα πια δεν ζει πήρα την πίκρα μου αγκαλιά και το φεγγάρι και φύγαμε μαζί...		Fuggo come un profugo dal tuo abbraccio ma mi troveranno ovunque starò sveglio la notte per le tue labbra che mi hanno insegnato a vivere... Starò sveglio la notte per le tue labbra che mi hanno insegnato a vivere... fuggo come un profugo dal tuo abbraccio e vado in giro solo... Da Smirne ad Atene e da Costantinopoli alla fermata a cercarti tra i clarinetti con una canzone, un dolore Ho preso il tuo abbraccio amaro e la luna ed abbiamo pianto insieme per un amore che è venuto a prendermi ed ora non vive più Per un amore che è venuto a prendermi ed ora non vive più ho preso il tuo abbraccio amaro e la luna e siamo fuggiti insieme
Alessio Miranda © 25.03.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info