Како?
Μαύρη θάλασσα τα μάτια σου τα μαλλιά
λόγια άδικα στιλέτο μεσ’την καρδιά
σ’ εμπιστεύτηκα και νόμιζα μ’αγαπάς
φανερώθηκα χτυπάς
Πώς τα όρια του πόνου ξεπερνάς
οι τίτλοι γράφουν τέλος και για μας
και χάνεσαι στη θλίψη που σκορπάς
Πώς να βάλω στο μυαλό τη λογική
που ήμουν ότι ήθελες εσύ
ψευδαίσθηση που πήρα για ζωή
Παγιδεύτηκα στο θέατρο μιας βραδιάς
ρόλους έπαιξα αυτούς που δεν τους τολμάς
ήμουν μόνος μου και ένιωθα σαν φυγάς
φανερώθηκα χτυπάς
Πώς τα όρια του πόνου ξεπερνάς
οι τίτλοι γράφουν τέλος και για μας
και χάνεσαι στη θλίψη που σκορπάς
Πώς να βάλω στο μυαλό τη λογική
που ήμουν ότι ήθελες εσύ
ψευδαίσθηση που πήρα για ζωή
Црно море су твоје очи, твоја коса,
тешке речи су нож у срцу,
поверовао сам ти и помислио да ме волиш,
појавио сам се, јављаш се.
Како прелазиш границе бола?
За нас је у току одјавна шпица
и губиш се у болу који шириш.
Како да се уразумим,
кад сам био оно што си хтела,
опсена коју сам сматрао животом?
Упао сам у замку представе за једно вече,
играо сам улоге које се ти ниси усудила.
Био сам сам и осећао се као изгнаник,
појавио сам се, јављаш се.
Како прелазиш границе бола?
За нас је у току одјавна шпица
и губиш се у болу који шириш.
Како да се уразумим,
кад сам био оно што си хтела,
опсена коју сам сматрао животом?
τυχερούλα © 25.03.2013