Orpo
Είμ’ ορφανή και δυστυχής σαν έρημο πουλάκι,
κλαίγω και χύνω δάκρυα που είναι όλο φαρμάκι.
Γιατί είμαι απροστάτευτη και με περιφρονούνε,
δεν ξέρω τίνος έφταιξα και με κατηγορούνε!
Έναν κι εγώ αγάπησα, το μέλλον μου για να `βρω
που το `ξερα η άμοιρη στα βάσανα πως θα’ μπω!
Τι σου’ φταιξα λεβέντη μου και τώρα δε μιλιέσαι,
είμαι φτωχιά και ορφανή, για κείνο με αρνιέσαι!
Μήπως σε προξενεύουνε καμιά με τα προικιά της,
θα στο χτυπάει στα μούτρα σου, πως πήρε τα λεφτά της!
Τα πλούτη θα `ναι η αγάπη μου, πιστά θα σε λατρεύω,
πάντα θα είμαι σκλάβα σου να σε νοικοκυρεύω.
Olen orpo ja onnettomuudeksi kuin yksinäinen lintunen,
itken ja vuodatan kyyneliä kuin myrkkyä
Koska olen turvaton ja mua halveksitaan,
En tiedä kenen syy että mua syytetään!
Erästä minäkin rakastin, tulevaisuuteni löytääkseni
mistä tiesin onneton tuskiin että joutuisin!
Mihin syyllistyin sankarini etkä nyt mulle puhu,
olen köyhä ja orpo, siksi mut hylkäät!
Ehkä sua suosi joku myötäjäisineen,
sulle lyö vasten naamaasi, kuinka sai rahansa!
Rikkaus on rakkauteni, uskollisesti sua palvon,
aina olen orjasi sua hallitakseni.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 25.03.2013