Gli uccelli dell'Ade
Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες τα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει
Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ’ αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι ειν’ το κρεβάτι της λημέρι του φονιά
Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες το κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θα `βρεις μήτε κλειδαριά
Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά
Avvelenato il tempo sta in agguato
per reperirti negli stretti dell'Ade
e da tredici accidiosi secoli cerca
di trovare la tua arca e di succhiare il tuo sangue
Gli staffilatori e le rocce Symplegades ti aspettano
veglia tra i monili dorati una sposa
ha le Cicladi appese alle orecchie
e il suo letto è la tana dell'assassino
Celate le parole amare nella conchiglia
celate le malie del mare nella tramontana
in casa la candela d'olio un giorno si spegnerà
e non ci troverai né porta né serratura
Gli uccelli dell'Ade ed i pavoni
insieme alla luce e alla notte ti cuciono un vestito
persone digrignano e affilano le loro zanne
zompano e corrono e ti acchiappano a metà
Chris_firenze © 08.05.2013