Două voci
Από τη μια το μυαλό, μου λέει φύγε
κι από την άλλη η καρδιά μου λέει μη.
Κι εγώ στη μέση να παλεύω απεγνωσμένα
σαν ακροβάτης που του κόβουν το σχοινί
Δυο φωνές μου φωνάζουν,
δυο φωνές με τρελαίνουν,
να φύγω ... να πάω, που;
Δυο φωνές μου φωνάζουν,
δυο φωνές με τρομάζουν,
να μείνω ... να κάνω, τι;
Από τη μια η λογική, μου λέει φύγε
μα το συναίσθημα απ’ την άλλη λέει μη.
Κι εγώ στη μέση να ικετεύω ... σταματήστε
χωρίς να ακούγεται η δική μου η φωνή
Pe de o parte mintea îmi spune „Pleacă”
Iar pe de altă parte inima îmi spune „Nu”.
Iar eu la mijloc luptându-mă cu disperare
Ca un acrobat căruia i se taie sfoara.
Două voci îmi strigă,
Două voci mă înnebunesc,
Să plec… să mă duc unde?
Două voci îmi strigă,
Două voci mă sperie,
Să rămân… să fac ce?
Pe de o parte raţiunea îmi spune “Pleacă”
Dar pe de altă parte simţirea spune “Nu”.
Iar eu la mijloc implorând… “Încetaţi”
Fără ca vocea mea să se audă.
angelxirina © 08.05.2013