Les oiseaux de malheur
Ξέρω κάτι πουλιά μαύρα πουλιά πουλιά πικρά πουλιά της δυστυχίας ζουν σε χώρα συμφορά, όπου αρρώστια κυβερνά το αίμα και τη στάχτη κι όταν στην πόλη κατεβεί το βράδυ, κι αρχίζει ατέλειωτη η γρια βροχή, φτάνουν στην πόλη τα πουλιά στις στέγες στα παράθυρα κι όνειρα ανθρώπων κλέβουν τελειώνει όμως η βραδιά σκούζουν και κλαίνε τα πουλιά γυρνούν στην εξορία και η βροχή καλή γιαγιά καλλιεργεί ψιχαλιστά τα ίδια παραμύθια ό, τι καλό κι αν μου χαρίσετε εγώ θα φύγω πάλι γιατί αγαπώ κάτι πουλιά, μαύρα πουλιά πουλιά πικρά, πουλιά της δυστυχίας.		Je connais une sorte d’oiseaux Les oiseaux noirs, les oiseaux amers Les oiseaux du malheur Ils vivent dans un pays maudit Où la maladie commande Le sang et la cendre Et quand le soir tombe sur la ville Et que commence la vieille pluie interminable Les oiseaux arrivent dans la ville Sur les toits et les fenêtres Où ils volent les rêves des hommes Pourtant le soir a une fin Les oiseaux crient, pleurent Et retournent en exil Et la pluie bonne grand-mère Cultive en une pluie fine Les mêmes contes Même si vous m’offrez ce qui est bon Je partirai encore Parce que j’aime une sorte d’oiseaux Des oiseaux noirs, des oiseaux amers Les oiseaux du malheur.
www.projethomere.com © 08.05.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info