Попут напуштених бродова
Σαν έρημα καράβια
και σαν ξωκλήσι στην κορφή
σαν γερακιού πορεία
και σαν ξεκούρδιστη χορδή
Ο χώρος δεδομένος
κι εσύ απ’ έξω μια ζωή
ο χρόνος τελειωμένος
πάντα κοντά ποτέ μαζί
Σαν τρίξιμο μεσημεριού
σαν όνειρο κρυμμένο
όπως ανάσα βραδινή
σαν τελευταίο τρένο
Ξερολιθιά και βράχος
άνθρωπος και θεός μαζί
ορίζοντας που σβήνει
στιγμή που δε θα ξαναρθεί
Σαν τρίξιμο μεσημεριού
σαν όνειρο κρυμμένο
όπως ανάσα βραδινή
σαν τελευταίο τρένο
Γραμμές πάντα καμπύλες
ευθείες μόνο στο χαρτί
παράλληλες ευθείες
που τις ενώνει μια σιωπή
Σαν τρίξιμο μεσημεριού
σαν όνειρο κρυμμένο
όπως ανάσα βραδινή
σαν τελευταίο τρένο
Попут напуштених бродова
попут црквице на врху брда
попут лета сокола
и раштимоване жице
Простор је ограничен
а ти ван његових оквира, целог живота
време измиче
увек близу једно другом, а никад заједно
Попут шкрипања поднева
попут скривеног сна
попут вечерњег уздаха
попут последњег воза
Суви зид и стена
човек и Бог заједно
хоризонт који се губи у даљини
тренутак који се неће вратити
Попут шкрипања поднева
попут скривеног сна
попут вечерњег уздаха
попут последњег воза
Линије увек криве
праве само на папиру
паралелне равни
које спаја тишина
Попут шкрипања поднева
попут скривеног сна
попут вечерњег уздаха
попут последњег воза
neraidaBGD, Ivana © 08.05.2013