The Stasi's Ballad
Αισθήματα έχω αδερφικά
για της ασφάλειας τα φτωχά λαγωνικά
που με χιόνια και βροχές
να με φυλάνε έχουν διαταγές.
Μικρόφωνα βάζουν για ν’ ακούν
όσα από το στόμα μου περνούν
τραγούδια και βρισιές κι αστεία
στον καμπινέ και στην τραπεζαρία.
Αδέρφια μου ασφαλίτες, εσείς μόνο
τον δικό μου ξέρετε τον πόνο.
Εσείς ξέρετε πως
η σκέψη μου είναι διαρκώς
τρυφερή και παθιασμένη
στον αγώνα αφιερωμένη.
Λόγια που αλλιώς θα `χαν χαθεί
στα μαγνητόφωνά σας έχουνε γραφτεί.
Και για ύπνο όταν πάτε
τα τραγούδια μου ξέρω τραγουδάτε.
Ευχαριστώ γι’ αυτό πολύ
συνεργάτες μου πιστοί.
I feel a common humanity
With the poor Stasi dogs,
Required to sit through snow
and downpours of rain
Tediously listening to me through the
Microphone they have installed
Which catches every sound, Songs, jokes and soft curses
Sitting on the toilet and in the kitchen
Brothers from state security – you alone
Know all my troubles.
You alone can attest,
How my whole human effort
Is committed with passionate tenderness
And zest to Our Great Cause.
Words which otherwise would be lost,
Are captured firmly on your tapes,
And – I’m sure of it – now and again
You sing my songs in bed.
I sing my gratitude to you,
Stasi is my Ecker, Stasi is my Ecker, Stasi is my Eckermann.
Avellinou © 08.05.2013