До края света

Αχ, κορμί μου πονεμένο, είσαι καταδικασμένο,
μεσ’στη παλιοκοινωνία όλο πίκρες κι αγωνία.

Ως τα πέρα τα πέρατα του κόσμου
φτάνει ο πόνος, ο πόνος ο δικός μου.

Τόσο κόσμο έχω σώσει και ότι είχα το έχω δώσει,
μα ο κόσμος, τι να γίνει, δε θυμλαται καλωσύνη.

Ως τα πέρα τα πέρατα του κόσμου
φτάνει ο πόνος, ο πόνος ο δικός μου.

Αχ, καρδιά μου πικραμένη, θα ‘σαι πάντα ματωμένη
με του κόσμου τη κακία σε πληγώνει η αδικία.

Ως τα πέρα τα πέρατα του κόσμου
φτάνει ο πόνος, ο πόνος ο δικός μου.


Ах, тело моё больное, ты обречено,
в скверном обществе всё время огорчения и тревога.

До края, края света
доходит боль, именно моя боль.

Стольких людей я спас и всё, что у меня было, отдал,
но народ, что поделаешь, не помнит доброты.

До края, края света
доходит боль, именно моя боль.

Ах, сердце моё печальное, ты будешь всегда окровавленным
людской злобой, тебя ранит несправедливость...

До края, края света
доходит боль, именно моя боль.

Panselinos © 08.05.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info