Que rías
Να γελάς να λες πως δεν πειράζει
για ότι φεύγει και άφηκε καημό
σβήνει ότι η αυγή χαράζει
μ’ ένα δειλινό...
Και αν εχάλασες στα τόσα λάθη
τη ζωή σου δώσ’ μου τη μισή
είναι που `μαθες να κάνεις πάντα
ό, τι θες εσύ...
Ο καιρός θα στα ζητήσει πίσω
μάτια, χείλη και σγουρά μαλλιά
ότι αγαπάς και ότι θυμάσαι
μένει μοναχά...
Κάθε μια σου σκέψη και ένα ντέρτι
μα δεν ξέρεις να παρακαλάς για ότι αγαπάς
κι όμως δεν πρέπει
άλλο μη μιλάς...
Ούτε μια ούτε δυο που το `χεις πάθει
λόγια ψεύτικα να εμπιστευτείς
χίλιες και άλλη μια στα ίδια λάθη
πάλι θα βρεθείς...
Το όνειρο ξανά θα σε γελάσει
θα σε βρει μονάχο το πρωί
μέρα είναι πες και θα περάσει
κι άιντε απ’ την αρχή...
Que rías, que digas no importa
por lo que se va y dejo dolor,
lo que la madrugada se amanezca,
se borra con una puesta de sol
Y si te arruinaste con tantos errores
Tu vida, dame la mitad
Es porque aprendiste a hacer siempre
lo que tú querías.
El tiempo las pedirá (a rergesarlas)
Ojos, labios y pelo rizado
¿lo que te amas y lo que recuerdas
se queda solamente.
Cada uno pensamiento tuyo es una pasión
Pero no sabes mendigar por lo que amas
Por no debe
no hablas más.
Ni uno ni dos (veces) que te ha padecido
á confiar palabras falsas
mil y una vez más a los mismos errores
te encontrarás de nuevo
El sueño se engañara otra vez,
Te encontrará solo por la mañana
Día es, di, y se pasará
y venga (ainte), una vez más desde el principio
vaya_m © 08.05.2013