Sopra la zolla inaridita (M. Theodorakis)
Επάνω στο ξερό χώμα της καρδιάς μου
εφύτρωσε ένας κάκτος.
Πέρασαν πάνω από είκοσι αιώνες
που ονειρεύομαι γιασεμί.
Τα μαλλιά μου μύρισαν γιασεμί,
η ζωή μου είχε πάρει κάτι
από το λεπτό άρωμα του.
Τα ρούχα μου μύρισαν γιασεμί,
η ζωή μου είχε πάρει κάτι
από το λεπτό άρωμα του.
Όμως ο κάκτος δεν είναι κακός,
μονάχα δεν το ξέρει και φοβάται.
Κοιτάζω τον κάκτο μελαγχολικά.
Πότε πέρασαν κιόλας τόσοι αιώνες;
Θα ζήσω άλλους τόσους
ακούγοντας τις ρίζες να προχωρούν
μέσα στο ξερό χώμα της καρδιάς μου.
Sopra la zolla inaridita del mio cuore
è spuntato un canto.
Più di venti secoli sono passati
da quando ho sognato un gelsomino
i miei capelli ebbero profumo di gelsomino
la mia voce aveva rubato qualcosa
del suo sottile aroma
i miei vestiti ebbero profumo di gelsomino
la mia vita aveva rubato qualcosa
del suo sottile aroma
Ma il cactus non è cattivo
è che non lo sa e ha paura
Guardo il cactus melanconicamente
eppure quando sono passati tanti secoli
Ne vivrò altrettanti
ascoltando le radici che avanzano
dentro la zolla inaridita del mio cuore.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 08.05.2013