Dentro i giardini paradisiaci (M. Theodorakis)
Μέσα στους παραδείσιους κήπους του κρανίου μου
κίτρινος Ήλιος ταξιδεύει στα φτερά του χρόνου.
Ακολουθούν πούλια με ξύλινα φτερά.
Προπορεύονται άγγελοι με τζετ.
Μεγαλόπρεπη πορεία πάνω από μπανανιές,
ευκαλύπτους και πεύκα που καλύπτουν
την αριστερή πλευρά του εγκεφάλου μου.
Στη δεξιά νύμφες και ουράνιες πόρνες
σκεπασμένες γιασεμιά, κόκκινες σαύρες
ακούν τους καταρράχτες που χάνονται
στις καταβόθρες του νωτιαίου μυελού μου.
Εκεί αρχίζει η Γη και τελειώνει το Σύμπαν
Αιφνιδίως η μεγαλόπρεπη πομπή ακινητοποιείται
ώρα έξι το απόγευμα,
ώρα έξι ακριβώς
σταματά η πομπή, ο χρόνος, ο Ήλιος.
Μονάχα τα πουλιά ταξιδεύουν
χτυπούν τα ξύλινα φτερά
και τα τζετ
θρηνούν κι αυτά αγγελικά.
Dentro i giardini paradisiaci del mio cranio
un Sole giallo viaggia sulle ali del tempo
lo seguono uccelli dalle ali di legno
lo precedono angeli sopra i jet
maestosa rotta sopra banani
eucalipti e pini che ricoprono
il lato sinistro del mio cervello
nel destro ninfe e prostitute celesti
ricoperte di gelsomini, di rosse lucertole
ascoltano cascate che si perdono
nei meandri del mio midollo spinale
lì comincia la terra e finisce l'universo.
Improvvisamente la maestosa parata si arresta
alle sei della sera
alle sei in punto della sera
s'arresta la parata, il tempo, il Sole
solo gli uccelli proseguono il cammino
battono ali di legno
e i jet si lamentano ma pur sempre in modo angelico.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 08.05.2013