Ледени под
Στο παγωμένο πάτωμα ξάπλωσα σε μιαν άκρη
και μοιάζουμε δύο άτομα ψυχή και σώμα στάχτη.
Στο παγωμένο πάτωμα βρίσκομαι εδώ πέρα,
ούτε που το κατάλαβα πως πέρασε η μέρα.
Σ’ ένα πέλαγο κενό σε ζητώ,
μα δεν είσαι εδώ, μα δεν είσαι εδώ.
Σ’ ένα σώμα πια νεκρό κατοικώ,
δε νιώθω αν ζω, δε νιώθω αν ζω.
Στο παγωμένο πάτωμα κατάχαμα κοιμάμαι
και μοιάζει με ελάττωμα που ακόμα σε θυμάμαι.
Στο παγωμένο πάτωμα νιώθω ψύχρα να κάνει
και μ’ ένα βλέμμα ανέκφραστο κοιτάζω το ταβάνι.
Легао сам у један ћошак на леденом поду
и личимо на двоје људи чије су душа и тело прах.
Овде сам, на леденом поду,
нисам ни осетио кад је пре прошао дан.
На празној пучини те тражим,
али ниси ту, али ниси ту.
У телу што увелико изумире живим,
не осећам да сам жив, не осећам да сам жив.
На леденом поду, на тлу спавам
и као да ми нешто фали, и даље те се присећам.
На леденом поду осећам хладноћу
и безизражајним погледом гледам у плафон.
τυχερούλα © 08.05.2013