Kardesin duymaz
Σαν τον μετανάστη στη δική σου γη
μέρα νύχτα λύνεις δένεις την πληγή
κι όλα γύρω ξένα κι όλα πετρωμένα
και δεν ξημερώνει να `ρθει χαραυγή
Στράγγισε η ζωή σου που αιμορραγεί
κάθε ώρα τρόμος πόνος και κραυγή
και σ’ ακούν οι ξένοι κι ο αδερφός σωπαίνει
αχ δεν είναι άλλη πιο βαθιά πληγή
Σύρμα κι άλλο σύρμα και χοντρό γυαλί
μάτωσε ο ήλιος την ανατολή
κλαις κι αναστενάζεις αχ ξενιτιά φωνάζεις
μα η ελπίδα μαύρο κι άπιαστο πουλί
Susarlar sesini bogmak isterler
Yarimdir kiriktir sirça yüregim
çiglik çigliga yar geceler
Kardesin duymaz eloglu duyar
Yikilir engeller yürür gidersin
yüregin tasiyip götürür seni
Nice selden sonra bundan ötede
Kardesin duymaz eloglu duyar
üzülme bunlari duydugun zaman
ümidi kesipte incinme sakin
Aç yüregini bir merhabaya
Kardesin duymaz eloglu duyar.
ΠΕΤΡΟΣ © 09.06.2006