Одлучио сам да живим
Ποιος είσαι εσύ σε ξέχασα
καθρέφτη καθρεφτάκι του ουρανού,
ήμουν παιδί δε γέρασα
μα πέρασε ο καιρός και είμαι αλλού.
Κι είπα να ζήσω τη γιορτή κόσμου
κι είπα να πάω μακριά.
Η θάλασσα που σου’ μοιάζε
στέγνωσε στην πέτρα σαν βροχή,
στεριά στεγνή στερνή φωνή
φώναξε στο θάνατο να’ αργεί.
Κι είπα να ζήσω τη γιορτή κόσμου
κι είπα να πάω μακριά.
Κι είπα στον ήλιο τη ζωή σου δώσ’ μου
και μου δώσε φωτιά
Ко си ти, заборавих те?
Огледало, огледалце неба,
био сам дете, нисам остарио,
али време је прошло и другде сам.
И одлучио сам да живим у празнику света,
и одлучио сам да одем далеко.
Море, што је на тебе личило,
пресушило је на стени, као киша.
Сува је обала, последњи глас.
Викни смрти да не жури.
И одлучио сам да живим у празнику света,
и одлучио сам да одем далеко.
И рекох сунцу да ми да свог живота,
а дао ми је ватру.
τυχερούλα © 12.05.2013