Па шта?

Ξέρω φοβόμουν να ζήσω
ε ναι
πριν σε γνωρίσω είχα επικίνδυνα πάθη και θυμό
παρατημένος από όλα εγωιστής κυνικός
Ε και

Τώρα άλλαξαν όλα

Αγκάλιασε με, σφίξε με, να μείνω πάντα εδώ
ποτέ μου όσα δεν είπα θέλω τώρα να σου πω
Ε ναι
Τώρα πια όλα δικά μας είναι, ναι

Θα περιμένω, δε θέλω τίποτα κρυμμένο
για μια ζωή θα επιμένω
γιατί εσύ είσαι το άλλο μου μισό

Αγκαλιασμένοι σαν σχιζοφρενείς
μακριά από έναν κόσμο που πληγώνει
ποτέ να μην μας βρουν
ανάμεσά μας να μην μπουν
να μην μας την σπάει κανείς

Δεν είχα πίστη ελπίδα αντοχές και χαρά
ε ναι
καταστρεφόμουν με λάθη πολλά ο τρελός
ε και

Τώρα άλλαξαν όλα

Αγκάλιασε με, σφίξε με, να μείνω πάντα εδώ
ποτέ μου όσα δεν είπα θέλω τώρα να σου πω
Ε ναι
Τώρα πια όλα δικά μας είναι, ναι

Θα περιμένω, δε θέλω τίποτα κρυμμένο
για μια ζωή θα επιμένω
γιατί εσύ είσαι το άλλο μου μισό

Αγκαλιασμένοι σαν σχιζοφρενείς
μακριά από έναν κόσμο που πληγώνει
ποτέ να μην μας βρουν
ανάμεσά μας να μην μπουν
να μην μας την σπάει κανείς

Μα εσύ, γιατί έτσι βρίσκει νόημα η ζωή μου
γιατί έτσι ταξιδεύει η ψυχή μου
όπου είσαι εσύ
Μα εσύ μέχρι το τέλος να γίνεις η αρχή μου
και στη σιωπή να γίνεις η φωνή μου...


Знам, бојао сам се живота,
ех, да.
Пре него што сам те упознао имао сам опасне страсти и
бес, сви су ме оставили, био сам цинични егоиста.
Па шта?

Сад се све променило.

Загрли ме, стегни ме јако да заувек останем ту,
све што никад нисам рекао желим сад да ти кажем,
ех, да.
Сад је све увелико наше, да.

Чекаћу, не желим ништа да скривам,
целог живота ћу бити упоран
јер си ти моја друга половина.

Загрљени као шизофреничари,
далеко од света који наноси бол,
да нас никад не нађу,
да нико не стане између нас,
да нас нико не омета.

Нисам имао вере, наде, снаге и воље,
ех, да.
Лудак, уништавао сам се толиким грешкама.
Па шта?

Сад се све променило.

Загрли ме, стегни ме јако да заувек останем ту,
све што никад нисам рекао желим сад да ти кажем,
ех, да.
Сад је све увелико наше, да.

Чекаћу, не желим ништа да скривам,
целог живота ћу бити упоран
јер си ти моја друга половина.

Загрљени као шизофреничари,
далеко од света који наноси бол,
да нас никад не нађу,
да нико не стане између нас,
да нас нико не омета.

Ма кажи ми, откуд то да је такав смисао мог живота,
зашто тако плови моја душа
тамо где си ти.
Ма ти ћеш све до краја бити мој почетак
и у тишини ћеш бити мој глас...

τυχερούλα © 12.05.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info