Lamento | ||
Παράπονο οι σταγόνες της βροχής, κλαίει η νύχτα κι η αγάπη μας πεθαίνει. Θα φύγεις, θα με χάσεις, θα χαθείς, παράπονο οι σταγόνες της βροχής κι εμείς δυο ξένοι. Θεέ μου, πώς μπορέσαμε και πήραμ’ άλλο μονοπάτι ο καθένας; Εμείς που επιστέψαμε πως στη ζωή κι οι δυο μαζί είμαστε ένας. Πώς έμεινε ο κόσμος αδειανός αυτή την ώρα τη βαριά, την πικραμένη; Σεργιάνισε στην νύχτα ο καημός. Πώς έμεινε ο κόσμος αδειανός κι εμείς δυο ξένοι; | Un lamento le gocce di pioggia piange la notte e il nostro amore muore te ne vai e mi perderai ti perderai un lamento le gocce di pioggia e noi due estranei Dio mio come abbiamo potuto prendere un'altra strada ciascuno di noi Noi che avevamo creduto che nella vita noi due assieme eravamo una persona sola Come ha potuto il mondo rimanere vuoto in quel momento pesante ed amaro il dolore passeggiava nella notte come ha potuto il mondo rimanere vuoto e noi due estranei | |
roberto patritti, roberto patritti © 13.06.2006 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info