Kirki
Είσαι μια πέτρα στην άκρη του δρόμου κι είμαι παιδί κουρασμένο στον ίσκιο σου μοιάζεις με λέξη που φτιάχνει τον κόσμο κι εγώ σταγόνα που βρέχει τα χείλη σου Μάγισσα Κίρκη πού με πας σε ποια γωνιά μ’ αφήνεις και με σβήνεις έχω ξεχάσει τι ζητώ ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ Παίζεις στα ζάρια τη μαύρη χαρά μου μα περιμένω βουβός στο κατώφλι σου έρχεται η νύχτα και φέγγεις μπροστά μου σαν ναυαγός κολυμπάω στο σεντόνι σου Μάγισσα Κίρκη πού με πας σε ποια γωνιά μ’ αφήνεις και με σβήνεις έχω ξεχάσει τι ζητώ ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ		Olet kivi tien reunassa ja olen väsynyt lapsi varjossasi muistutat sanaa joka tekee maailman ja minä pisaraa jonka satavat huulesi Taikuritar Kirki mihin mut viet mihin nurkkaan mut jätät ja mut sammutat olen unohtanut mitä etsin elän sinun maailmassasi ja ihmettelen Leikit arpaa mustalla ilollani mutta odotan mykkänä kynnykselläsi tulee yö ja loistat edessäni kuin merihädässä uin lakanoissasi Taikuritar Kirki mihin mut viet mihin nurkkaan mut jätät ja mut sammutat olen unohtanut mitä etsin elän sinun maailmassasi ja ihmettelen
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info