Mustaa elämää, pikkuiseni
Μαύρη ζωή μικρούλα μου, μαύρη σκοτεινιασμένη,
η μοίρα μας το έγραψε, να ζούμε χωρισμένοι
και σαν το μαύρο σύννεφο, ήταν’ ο έρωτας μας,
η τύχη μας φανέρωσε, χίλιους καημούς μπροστά μας,
λαχταρώ, λαχταρώ να `ρθεις κοντά μου,
να μου γιά, να μου γιάνεις τη καρδιά μου.
Δε φταις εσύ, ούτε κι εγώ, ήταν το τυχερό μας,
να βρίσκουμε εμπόδια στο δρόμο το δικό μας
κι η όμορφη αγάπη μας, μαύρος καπνός να γίνει,
ήταν γραφτό μεσ’ στη ζωή, τίποτα να μη μείνει.
Mustaa elämää pikkuiseni, mustaa pimeää,
kohtalo meille määräsi, elää erillämme
ja kuin musta pilvi oli rakkautemme,
onni toi eteemme toi tuhannet kaipuut,
kaipaan, kaipaan sun tulevan luokseni,
paran, parantamaan sydämeni.
Ei sinun syysi, eikä minun, ollut onnemme,
että löysimme vastaisena tiemme
ja että kaunis rakkautemme, muuttui mustaksi savuksi,
oli kirjoitettu elämäämme ettei mitään jää jäljelle.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014