Surmelim
Απ’ το καράβι σε κοιτώ
αχ μελαχρινό
χάνεσαι μες στο δείλι
κλαίω και πονώ
βάρυνε τ’ άσπρο μαντήλι
κι όμως το κουνώ.
Η νύχτα πνίγει τις φωνές
μέσα στη σιωπή
πως σ’ αγαπώ το λέω
κι ας μην το `χα πει
και μπροστά στον κόσμο κλαίω
δίχως πια ντροπή.
Ένα αστέρι έπεσε
κι ας μη μ’ αγαπάς
έκανα ευχή καλή μου
όπου και να πας
πάντα να μπορείς πουλί μου
να ξαν’ αγαπάς.
Laivalta sua katson
ah tummaverikkö
katoat hämärään
itken ja kärsin
muuttui painavaksi valkea liina
ja kuitenkin sitä heilutan.
Yö hukuttaa äänet
hiljaisuuteen
että sua rakastan sen kerron
ja vaikken olisi kertonut
ja maailman edessä itken
ilman enää häpeää.
Tähti putosi
ja vaikket mua rakastaisi
luin rukouksen rakkaani
mihin menetkin
aina voit lintuni
jälleen rakastaa.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014