Mennään Vulaan
Προχτές ανταμωθήκαμε με μια φιληναδούλα και σε μια βάρκα μπήκαμε τα δυο μαζί, να πάμε για τη Βούλα και σε μια βάρκα μπήκαμε τα δυο μαζί, να πάμε για τη Βούλα. Και μας φώναζε το κύμα, το φιλί δεν είναι κρίμα. Μα μόλις ξεκινήσαμε, φρεσκάρισε ο μπάτης, και η μαργιόλα η θάλασσα, αχ τι καημός, άρχισε τα δικά της και η μαργιόλα η θάλασσα, αχ τι καημός, άρχισε τα δικά της. Αχ, βρε θάλασσα μαργιόλα, εσύ μας τα κάνεις όλα. Με φουσκωμένο το πανί οι δυο μας στο τιμόνι, ε ρε, μανούλα μου γλυκιά, τι να σου πω, δεν το ξεχνώ ακόμη, ε ρε, μανούλα μου γλυκιά, τι να σου πω, δεν το ξεχνώ ακόμη. Και μας φώναζε το κύμα, το φιλί δεν είναι κρίμα.		Toissapäivänä tapasimme kanssa ystävättären ja veneeseen nousimme yhdessä, mennäksemme Vulaan ja veneeseen nousimme yhdessä mennäksemme Vulaan. Ja meille huusi aalto, suudelma ei ole häpeä. Mutta kun lähdimme, virkistyi tuulli, ja viekas meri, ah mikä ikävyys, aloitti omat temppunsa ja viekas meri, ah mikä ikävyys, aloitti omat temppunsa. Μα μόλις ξεκινήσαμε, φρεσκάρισε ο μπάτης, Ah, hei meri viekas, sinä meille teet kaikkesi. Pullistunein purjein me yhdessä ruorissa, hei kuule, äitiseni ihana, mitä sulle sanoisin, en sitä unohda vielä, hei kuule, äitiseni ihana, mitä sulle sanoisin, en sitä unohda vielä, Ja meille huusi aalto, suudelma ei ole häpeä.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info