Tarjoilija
Σ’ αυτή τη γωνιά στην ίδια την θέση
τα βράδια ν’αρέσει να κάθομαι μόνη,
σ’ αυτή τη γωνιά εσύ μ’ είχες φέρει
και κάποιο γκαρσόνι μονάχα με ξέρει.
Γι’ αυτό και μου κάνει συχνά τα χατήρια,
σερβίρει όπως πρώτα τα δυο μας ποτήρια,
μ’ ανάβουν τα φώτα και τ’ όνειρο σβήνει,
αχ το `να ποτήρι γεμάτο έχει μείνει,
μ’ ανάβουν τα φώτα και τ’ όνειρο σβήνει
αχ το `να ποτήρι γεμάτο έχει μείνει.
Σ’ αυτή τη γωνιά στην ίδια την άκρη
ποιος κρύβει ένα δάκρυ, ποιος νιώθει ένα πόνο,
σ’ αυτή τη γωνιά ξημέρωσα μόνη
και κάποιο γκαρσόνι με σκέφτεται μόνο.
Γι’ αυτό και μου κάνει συχνά τα χατήρια,
σερβίρει όπως πρώτα τα δυο μας ποτήρια,
μ’ ανάβουν τα φώτα και τ’ όνειρο σβήνει,
αχ το `να ποτήρι γεμάτο έχει μείνει,
μ’ ανάβουν τα φώτα και τ’ όνειρο σβήνει
αχ το `να ποτήρι γεμάτο έχει μείνει.
Tässä kulmassa samalla paikalla
iltaisin haluan istua yksin,
tähän kulmaan mut olet tuonut
ja joku tarjoilija vain mut tuntee.
Siksi mulle usein tekee palveluksen,
tarjoaa kuin ennen kaksi lasiamme,
mulle syttyvät valot ja unelma sammuu,
ah toinen lasi on jäänyt täydeksi,
mulle syttyvät valot ja unelma sammuu
ah toinen lasi on jäänyt täydeksi.
Tässä kulmassa samalla nurkalla
kuka kätkee kyynelen, kuka tuntee tuskan,
tässä kulmassa näin aamun yksin
ja joku tarjoilija mua vain ajattelee.
Siksi mulle usein tekee palveluksen,
tarjoaa kuin ennen kaksi lasiamme,
mulle syttyvät valot ja unelma sammuu,
ah toinen lasi on jäänyt täydeksi,
mulle syttyvät valot ja unelma sammuu
ah toinen lasi on jäänyt täydeksi.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014