Äiti joka mut kasvatit
Μάνα που με μεγάλωσες,
μ’ έκανες παλληκάρι,
κλάψε μπροστά στον Χάροντα,
ωχ, που ‘ρχεται να με πάρει.
Να λυπηθεί τα νιάτα μου,
που τώρα έχουν ανθίσει,
να πάρει γέρους και γριές,
ωχ, και μένα να μ ‘αφήσει.
Άσε με Χάρε να χαρώ,
στον Άδη μη με στέλνεις,
σαν την γλεντήσω τη ζωή,
ωχ, έρχεσαι και με παίρνεις.
Äiti joka mut kasvatit
musta teit nuorukaisen
itke edessä Kuoleman,
oh, joka tulee mut noutamaan.
Surisi nuoruuttani,
joka nyt on kukkinut,
vieköön vanhukset ja lesket,
oh, ja minut jättäköön.
Anna mun Kuolo iloita,
Haadekseen älä mua lähetä,
kun juhlin elämää,
oh, tulet ja mut viet.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014