Jos puhuisivat pilvet
Ήτανε Φθινόπωρο και τα φύλλα πέφτανε και ένα αγέρι φύσαγε κάπως δυνατό, ήτανε Φθινόπωρο και τα μαύρα σύννεφα χάιδευαν παράξενα το Λυκαβηττό. Ήρθε και το σούρουπο και τα φώτα ανάψανε κι άδικα τα μάτια μου τον χαμό σου κλάψανε και το πάρκο έρημο κι η καρδιά μου άδεια ζω με την ανάμνηση πονεμένα βράδια. Αν μιλούσαν τα σύννεφα αν μιλούσαν κι οι δρόμοι θα σου λέγαν αγάπη μου πως σ’ αγαπώ ακόμη. Δε με παρηγόρησε ο καιρός που πέρασε ούτε και το χείλι μου από τότε γέλασε, σκέπασε ο πόνος μου κάθε ομορφιά ζω μες στο Φθινόπωρο και στη συννεφιά. Αν μιλούσαν τα σύννεφα αν μιλούσαν κι οι δρόμοι θα σου λέγαν αγάπη μου πως σ’ αγαπώ ακόμη.		Oli syys ja lehdet putosivat ja tuuli puhalsi melko lujaa, oli syys ja tummat pilvet hyväilivät oudosti Likavittosta. Tuli ilta ja valot syttyivät ja turhaan silmäni menetystäsi itkivät ja puisto autio ja sydämeni tyhjä elän kera muiston tuskaisia iltoja. Jos puhuisivat pilvet jos puhuisivat kadut sulle kertoisivat rakkaani että sua rakastan yhä. Ei mua lohduttanut aika joka meni eikä huuleni sen jälkeen nauraneet, peitti tuskani kaiken kauniin elän syksyssä ja pilvisyydessä. Jos puhuisivat pilvet jos puhuisivat kadut sulle kertoisivat rakkaani että sua rakastan yhä.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info