Satama
Ζητούσα να 'βρω, από παιδί, ένα λιμάνι
να `χει ήσυχα κι αθόλωτα νερά,
το ξεροβόρι το τρελό να μην το πιάνει,
να 'ναι γεμάτη η θάλασσά του από χαρά,
μα το λιμάνι αυτό που ζήταγα, το βρήκα
μέσ’ στων ματιών σου τη γλύκα.
Είσαι το λιμάνι μου κι έχω αράξει δίπλα σου
κι έχω ρίζει άγκυρα, άγκυρα για πάντα,
είσαι το λιμάνι μου, είσαι η γαλήνη μου,
τώρα πια, οι φουρτούνες μου φύγανε για πάντα.
Μέσα στα πέλαγα γυρνούσα, όπως τα πλοία
και όλο έψαχνα λιμάνι για να βρω,
τ’ άγρια κύματα, οι μπόρες και τα κρύα
μ’ έφεραν πίσω στη ζωή μου, ν’ αγαπώ,
μα τώρα, του έρωτά σου το μουράγιο,
μου δίνει πάντα κουράγιο.
Είσαι το λιμάνι μου κι έχω αράξει δίπλα σου
κι έχω ρίζει άγκυρα, άγκυρα για πάντα,
είσαι το λιμάνι μου, είσαι η γαλήνη μου,
τώρα πια, οι φουρτούνες μου, φύγανε για πάντα.
Μέσ’ στο λιμάνι, νοσταλγώ τα δυο σου μάτια
να καθρεφτίζονται με χάρη στην ψυχή
και την καρδιά μου, τηνε κάνουνε κομμάτια,
που την εσκλάβωσες παντοτινά εσύ,
κοντά σ’ εσένα τώρα, βρήκα τη γαλήνη
που η αγκάλη σου μου δίνει.
Είσαι το λιμάνι μου κι έχω αράξει δίπλα σου
κι έχω ρίζει άγκυρα, άγκυρα για πάντα,
είσαι το λιμάνι μου, είσαι η γαλήνη μου,
τώρα πια, οι φουρτούνες μου φύγανε για πάντα.
Φύγανε για πάντα.
Etsin lapsesta asti satamaa
jossa on rahalliset ja tyynet vedet
jonne ei villi pohjoistuuli käy
ja olisi täynnä sen meri iloa.
Mutta sataman
tuon jota etsin löysin
silmiesi ihanuudesta.
Olet satamani
ja olen rantautunut viereesi
ja olen heittänyt ankkurin,
ankkurin ainiaaksi.
Olet satamani,
olet rauhani
nyt jo myrskyni
lähtivät ainaiseksi.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014