Salónica mía
Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα
εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά
Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα
όπου κι αν πάω σ’ έχω πάντα στην καρδιά
Θεσσαλονίκη μου ποτέ δε σ’ απαρνιέμαι
είσ’ η πατρίδα μου, το λέω και καυχιέμαι
Θεσσαλονίκη με τα τόσα σου μεράκια
βγάζεις τα πιο όμορφα κορίτσια στον ντουνιά
βράδια μποέμικα τραγούδια στα σοκάκια
γλέντια ξενύχτια μες στην κάθε γειτονιά
Θεσσαλονίκη μου ποτέ δε σ’ απαρνιέμαι
είσ’ η πατρίδα μου, το λέω και καυχιέμαι
Θεσσαλονίκη μου κι αν είμαι μακριά σου
πάντα θυμάμαι τ’ όνομά σου το γλυκό
αχ πώς νοστάλγησα να ξαναρθώ κοντά σου
κι ας ξεψυχήσω μπρος τον πύργο το λευκό
Θεσσαλονίκη μου ποτέ δε σ’ απαρνιέμαι
είσ’ η πατρίδα μου, το λέω και καυχιέμαι
Salónica mía, madre de los pobres
tú, que sacas adelante a los mejores
dondequiera que vaya, te tengo en el corazón.
Salónica mía, jamás reniego de ti;
eres mi patria, lo digo y me enorgullezco.
Salónica, con todos tus desvelos
das al mundo las chicas más hermosas;
tardes de bohemia y canciones en las callejuelas;
juerga de noche en cada vecindario
Salónica mía, jamás reniego de ti
eres mi patria, lo digo y me enorgullezco.
Salónica mía, aun estando lejos de ti
siempre recuerdo tu dulce nombre;
ay, cómo eché de menos volver a tu lado
¡y ojalá muera frente a la Torre Blanca!
Salónica mía, jamás reniego de ti;
eres mi patria, lo digo y me enorgullezco.
consalvus © 29.07.2014