Impasul
Μια χαραμάδα απ’ το παντζούρι λίγο φως
κι ένα παράθυρο που χρόνια έχει ν’ ανοίξει
νιώθω το τέλος και ο πόνος δυνατός
σαν μια σελίδα που δε λέει να γυρίσει
Θέλω να βγω απ’ τ’ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια
την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω
τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια
Με αναμνήσεις και με όνειρα μπορεί
να `χω γεμίσει το δωμάτιο που μένω
τη μοναξιά κι αν δεν τη νίκησε κανείς
εγώ είμαι εδώ και να θυμάσαι περιμένω
Θέλω να βγω απ’ τ’ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια
την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω
τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια
O crăpătură, prin jaluzea puţină lumină
Şi o fereastră care nu s-a mai deschis de ani buni
Simt sfârşitul şi durerea puternică
Ca o pagină care nu pare să se întoarcă.
Vreau să ies din acest impas, vreau să ies
Dar îmi este teamă de oameni şi este adevărat
Abandonul l-am cunoscut, îl trăiesc,
Singurătatea mea am desenat-o în piept.
Cu amintiri şi vise poate că
Am umplut camera în care stau
Chiar dacă singurătatea nu a învins-o nimeni
Eu sunt aici şi să ţii minte, aştept.
Vreau să ies din acest impas, vreau să ies
Dar îmi este teamă de oameni şi este adevărat
Abandonul l-am cunoscut, îl trăiesc,
Singurătatea mea am desenat-o în piept.
angelxirina © 29.07.2014