Ноћ завиди
Ζηλεύει η νύχτα κάτι απ’ το φως της έχεις πάρει
στρέφεις το βλέμμα ψηλά κι ανάβει το φεγγάρι
έξω απ’ το χρόνο γύρω σου ακίνητα τοπία
χορεύεις μόνη μέσα σε μια φωτογραφία
Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ’ την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου
Η νύχτα φεύγει με τις μνήμες σου φωτίζει
ο κόσμος όλος γύρω από σένανε γυρίζει
εικόνα ονείρου που η μέρα δεν τη σβήνει
δε μ’ αγγίζεις μα τα σημάδια σου μ’ αφήνεις
Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ’ την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου
Ζεστό ποτάμι αυτή τη ζεστασιά σου δώσ’ μου
θερμό εσύ ρεύμα στην κρύα θάλασσα του κόσμου
Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ’ την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου
Ноћ завиди, нешто од њене светлости си узела,
скрећеш поглед високо и месец се пали.
Изван времена око тебе су непомична места,
плешеш сама у једној фотографији.
Играј се са мном као да сам лопта,
баци ме високо у ваздух,
дај ми даха од свог даха
да се опет родим са тобом.
Ноћ одлази, обасјава твојим сећањима,
читав свет се око тебе врти.
Призор си из сна који се дању не брише,
не додирујеш ме, али ми остављаш ожиљке.
Играј се са мном као да сам лопта,
баци ме високо у ваздух,
дај ми даха од свог даха
да се опет родим са тобом.
Топла си река, дај ми те своје топлине.
Ти си топла струја у хладном мору света.
Играј се са мном као да сам лопта,
баци ме високо у ваздух,
дај ми даха од свог даха
да се опет родим са тобом.
τυχερούλα © 29.07.2014