Sindbad, der Seefahrer
Στο φιλντισένιο μου μαρκούτσι
γαλέρες έρχονται και πάνε
ρεσάλτα κάνουνε οι μούτσοι
κι οι πειρατές μεθοκοπανε
στο καπηλειό το λιμανίσιο
Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ’ αγαπήσω
Σαρακηνοί και Βενετσάνοι
πιάνουν και δένουν στο κατάρτι
ελόγου μου τον καπετάν Γιάννη
το παλληκάρι τον αντάρτη
τον άντρακλα τον πελαγίσιο
Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ’ αγαπήσω
Κι εκεί στου μακελειού την άψη
δαγκώνω τα σχοινιά τα λύνω
και μα τον Άγιο Κωνσταντίνο
όλους τους ρίχνω μες στη χάψη
δεμένους με τα χέρια πίσω
Θάλασσα πικροθάλασσα
πώς να μη σ’ αγαπήσω;
Im Schlauch meiner Wasserpfeife aus Elfenbein
kommen und gehen Galeeren
Schiffsjungen machen Sturmangriffe
und die Piraten besaufen sich
in der Kneipe am Hafen
Meer, bitteres Meer,
warum sollte ich dich lieben
Sarazenen und Venezianer
packen und binden mich an den Masten
mich, den Kapitän Jannis
den Helden, den Rebellen
den Riesenkerl des Meeres
Meer, bitteres Meer,
warum sollte ich dich lieben
Und dort, im Brennpunkt des Gemetzels
beiße ich in die Schnüre und löse sie
also doch, beim Heiligen Konstantin
werfe ich sie alle ins Gefängnis
die Hände auf den Rücken gebunden
Meer, bitteres Meer,
wie sollte ich dich nicht lieben?
lipsia © 29.07.2014