Los viejos amores van al paraíso
Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μη με φοβάσαι
αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν τον πρώτο σου έρωτα
οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν όπου και να `σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα
Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται πίσω απ’ τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου
Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων
Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα
Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων
Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο...
El estéril tedio de una vida sin amor
De mi desierto monstruoso, la bestia de mi ciudad no me asusta
La chiflada expresión de los muros te recuerda a tu primer amor
Muchos de ellos vaciados indiferentemente, torcidos hacia donde quiera que estés
En calles oscuras las sombras se deslizan peligrosamente.
(?) Detrás de los pequeños búhos electrificados las mujeres se esconden del olvido
En infernales negocios de los rateros de las carreteras
Adinerados ciclistas provincianos
Mascaras descubiertas en pequeñas rondas de muerte
Que oscilan al ángel o al demonio
Y en la punta de tus dedos, amanece el sábado.
No hables de los viejos amores
Quiero volver a los más grandes
Que no pudieron permanecer juntos y están perdidos en la lejanía
Y se esconden en cuevas de un paraíso perdido.
Lo que vale la pena duele, y es difícil
Para no sufrir, aléjate de mí, escóndete de mí
No sé si te vas, ahora, por un poco de mí
O esto que siento fue demasiado
Fue demasiado para ti, demasiado para ti.
No hables de los viejos amores
Quiero volver a los más grandes
Que no pudieron permanecer juntos y están perdidos en la lejanía
Y se esconden en cuevas de un paraíso perdido.
Lo que vale la pena duele, y es difícil
Waargr © 29.07.2014