Отец

Στα χέρια της μητέρας μου, κοιμόταν ο πατέρας μου
και η ζωή ξημερώνει στα παιδικά μου μάτια.
Και το πρωί που έφευγε, μια ακτίνα του ήλιου ξέφευγε
και χόρευε στο βήμα του αργά στα σκαλοπάτια.

Στο μεσιανό του δάκτυλο μια φαγωμένη βέρα
κι ανάμεσα στα χείλη του μια ήσυχη γραμμή.
Δε μίλαγε μα δάκρυζε, στην πρώτη καλημέρα,
λόγια είναι τα δάκρυα, κρυμμένα στα κορμί.

Τους δρόμους που περπάταγε, ασίκικα τους πάταγε
κι ας ήταν ο πατέρας μου σκαρί συνηθισμένο.
Στους ουρανούς αρμένισε και το σακάκι ανέμισε,
καιρός πάει που έφυγε μα εγώ τον περιμένω.


На руках матери моей спал отец мой
И жизнь рассветает в детских моих глазах,
И утром, когда он уходил, луч солнца срывался
И танцевал по его шагам медленно по ступенькам.

Припев:
На среднем его пальце изношенное обручальное кольцо
И посреди его губ одна тихая линия.
Он не говорил, но плакал в первом "доброе утро!".
Слова - это слёзы, скрытые в теле...

По дорогам, по которым он ходил, браво он ступал,
Пусть даже отец мой был обычного склада.
К небесам он отправился и пиджак развевался на ветру.
Давно он ушёл, но я его жду...

Panselinos © 29.07.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info