Нећеш доћи
Δε θα έρθεις τώρα που σε χρειάζομαι
όμως είσαι εκεί όταν δε σε θέλω πια.
Τύχη ή μοίρα πες το τι αλλάζει...
η καρδιά αφού ράγισε...
πάλι το ίδιο πονά
και μονάχη βουλιάζει.
Δε μου φτάνει αν ο χειμώνας πέρασε
δε μου φτάνει να κοιτάζω τον καθαρό ουρανό
αν δεν είσαι εδώ.
Ώσπου να δω το φως ξεθωριάζεις
να η καρδιά πάλι ράγισε
κάποια αιτία κι αν βρω
ε, λοιπόν δε μου φτάνει.
Αν δεν έρθεις.
Ότι κι αν γράψω λοιπόν τι αλλάζει
χίλιες λέξεις δε φτάνουνε
ως εκεί που το βλέμμα σου
μονομιάς με τινάζει.
Δε θα έρθεις
δε θα έρθεις
δε θα έρθεις
θέλω να έρθεις.
Нећеш доћи сад кад си ми потребна,
али ћеш бити ту кад те више не будем желео.
Срећа или судбина, кажи, шта мења...
кад је већ срце препукло...
опет исто боли
и само тоне.
Није ми довољно то што је зима прошла,
није ми довољно да посматрам ведро небо,
ако ниси ту.
Док угледам светлост, ти избледиш,
и ево, опет је срце препукло.
Е, па, и да нађем неки разлог,
није ми довољно.
Ако не дођеш.
Шта ће се променити и ако нешто напишем?
Није довољно хиљаду речи
све док ме твој поглед
за трен не вине у ваздух.
Нећеш доћи,
нећеш доћи,
нећеш доћи,
желим да дођеш.
τυχερούλα © 29.07.2014