Wer weiß schon
Ποιος το ξέρει, ποιος το ξέρει,
πού γυρνάς τη νύχτα αυτή,
ποιος καημός και ποιο νυχτέρι,
σου ματώνουν την ψυχή.
Σβήνουν τ' άστρα ένα ένα,
κι όσα σου 'χα ειπωμένα,
γίναν δάκρυα παγωμένα,
γίνανε σιωπή.
Κρύβει η νύχτα το φεγγάρι,
κι ούτε φως ούτε λυχνάρι,
να μας βγάλει απ' το ψέμα,
κι από την ντροπή.
Ποιος βοριάς την πόρτα ανοίγει,
και για σένανε ρωτά,
τούτη η νύχτα πώς θα φύγει,
δίχως φως χωρίς φωτιά.
Σβήνουν τ' άστρα ένα ένα,
κι όσα σου 'χα ειπωμένα,
γίναν δάκρυα παγωμένα,
γίνανε σιωπή.
Κρύβει η νύχτα το φεγγάρι,
κι ούτε φως ούτε λυχνάρι,
να μας βγάλει απ' το ψέμα,
κι από την ντροπή.
Σβήνουν τ' άστρα ένα ένα,
κι όσα σου 'χα ειπωμένα,
γίναν δάκρυα παγωμένα,
γίνανε σιωπή.
Κρύβει η νύχτα το φεγγάρι,
κι ούτε φως ούτε λυχνάρι,
να μας βγάλει απ' το ψέμα,
κι από την ντροπή
Wer weiß schon, wer weiß schon
wohin es dich in dieser Nacht verschlägt
Welche Sehnsucht, welche Nachtaktivität
dir die Seele verletzen
Die Sterne verlöschen einer nach dem anderen
Und all das, was ich dir gesagt habe
ist zu einer erstarrten Träne geworden,
ist Stille geworden
Die Nacht verbirgt den Mond
weder Licht noch Laterne
Lüge und Scham sollen
von uns weichen
Welcher kalte Wind die Tür aufstößt
und nach dir fragt
ob diese Nacht fortgehen wird
ohne Lichter und Beleuchtung
Die Sterne verlöschen einer nach dem anderen
Und all das, was ich dir gesagt habe
ist zu einer erstarrten Träne geworden,
ist Stille geworden
Die Nacht verbirgt den Mond
weder Licht noch Laterne
Lüge und Scham sollen
von uns weichen
lipsia © 29.07.2014