Fairuz
Φεϊρούζ, βγες στο μπαλκόνι
να σ’ ακούσουν τα πουλιά,
του Λιβάνου οι μαύροι κέδροι
και οι λειχήνες του Αραράτ.
Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ,
τους αναστεναγμούς μου αφήνω,
οοοοο, στα σταυροδρόμια της ζωής.
Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ,
έμαθα πάντοτε να δίνω,
οοοοο, όσα δεν έδωσε κανείς.
Στείλε μου το "wa habibi" (για χαμπίμπι)
στις φτερούγες του νοτιά,
να περάσει από τη Γαύδο
και ν’ ανέβει πιο ψηλά.
Η Ευαγγελία λέει
τον Αρχαγγελιτικό
κι εσύ στης Μπεκάα τη θέρμη
τραγουδάς το ανείπωτο.
Fairuz, geh raus auf den Balkon
damit dich die Vögel hören,
die schwarzen Zedern des Libanons
und die Flechten des Ararat.
Fairuz, meine Sehnsucht, Fairuz,
meine Seufzer lasse ich,
οhοhοhο, an den Scheidewegen des Lebens zurück.
Fairuz, meine Sehnsucht, Fairuz,
ich habe gelernt, stets zu geben,
οhοhοhο, niemand gab so viel.
Schick mir das "wa habibi"
auf den Flügeln des Südwinds,
vorbei an der Insel Gavdos
und steig höher hinauf.
Wie die Evangelia
zum Erzengel
singst du das Unsagbare
in der heißen Bekáa-Ebene.
lipsia © 29.07.2014