Unruhige Tage
Ανήσυχες μέρες ταραγμένη νύχτα
βεγγαλικά στην παραλία κι αδιέξοδα
ζεστός καιρός τέλος του Μάη
κι ένα αεράκι να φυσάει.
Αστεία η λύπη να περνάει
κι όμως να σε νικάει.
Κόκκινα χείλη της φωτιάς
θυμάσαι εκείνη π’ αγαπάς
το πρόσωπό της σαν νερό
μεσ’ στο μυαλό σου το θολό.
Έχει αέρα απόψε, έχει αέρα
κι ακούω μια φωνή σαν τη δική σου
ανασαίνει η πόλη τη μορφή σου
γυρνάει μεσ’ στο μυαλό μου η θύμησή σου.
Πού ’ ναι τα μάτια σου να δουν
αυτό το δειλινό
πού `ναι τα χέρια σου
ν’ αγγίξουνε τον ουρανό.
Unruhige Tage, aufregende Nacht
bengalische Feuer am Strand und Sackgassen
heißes Wetter Ende Mai
aber eine leichte Brise soll wehen.
Lustig ist, dass der Kummer vergeht
aber dennoch will er dich besiegen.
Feuerrote Lippen
denk an jene, die du liebst
ihr Gesicht wie hinter Wasser
in deinem trüben Geist.
Es ist Wind heute Abend, es ist Wind
aber ich höre eine Stimme wie die deinige
die Stadt atmet deine Gestalt
die Erinnerung an dich kommt mir in den Sinn zurück.
Wo sind deine Augen, die diesen
Spätnachmittag sehen?
Wo sind deine Arme,
die den Himmel berühren?
lipsia © 29.07.2014